Biologische afbreekbaarheid is het proces waarbij micro-organismen (bacteriën, schimmels en algen) organische materialen tot kleinere, eenvoudigere fragmenten afbreken. Het organische materiaal voorziet de bacteriën van energie en bouwstenen waarvan meer bacteriën kunnen worden gemaakt. De eindproducten van het biologische afbraakproces zijn meestal koolstofdioxide en water.

Al onze wasmiddelen zijn direct biologisch afbreekbaar en voldoen aan de EEC-richtlijnen voor biologische afbreekbaarheid van wasmiddelen en de nieuwe EU-richtlijn voor wasmiddelen nr. 648/2004.

In de loop van een dag gebruiken mensen over de hele wereld verschillende van onze producten. U poetst bijvoorbeeld uw tanden met Blend-a-med tandpasta, wast uw haar met Pantène, wast uw kleding met Ariel en doet de afwas met Dreft. Nadat u één van deze producten hebt gebruikt, verdwijnt het water dat u hebt gebruikt in de afvoer. Maar waar blijven de chemicaliën? Komen ze in het milieu terecht? In de oceaan? Zijn ze er over een week of twee nog steeds? Komen ze in de voedselketen terecht? Houdt iemand zich wel met deze vragen bezig?

Wanneer we er eens goed over nadenken, worden er veel vragen gesteld over de P&G producten die we gebruiken en waar ze terechtkomen nadat we ze hebben gebruikt. We noemen dit het onderzoek naar 'het lot van het ingrediënt'. De belangrijkste vragen die onderzoekers zichzelf stellen om te weten te komen wat dit lot is, zijn:

• Waar komt het product terecht?
• Hoeveel van het product komt daar terecht?
• Hoe lang blijft het daar?
• Wat gebeurt er met het product terwijl het daar is?

Veel producten worden na gebruik door de consument door de afvoer weggespoeld. Deze producten en hun ingrediënten worden door het riool naar een lokale afvalwaterzuiveringsinstallatie getransporteerd, waar er verschillende processen op worden toegepast. Na zuivering kunnen er echter toch bepaalde ingrediënten uit een product in het milieu terechtkomen.

Als we het lot van een ingrediënt willen bestuderen, beginnen we meestal met het voorspellen van de chemische eigenschappen via computersimulaties. Deze informatie wordt gecombineerd met meetgegevens en met de hoeveelheid die van het ingrediënt wordt gebruikt. Een computermodel voorspelt vervolgens de concentraties van onze ingrediënten in elk onderdeel van het milieu: de bodem, het oppervlaktewater, het grondwater, het bezinksel en de atmosfeer.

De voorspelling van het computermodel wordt geverifieerd met de resultaten van metingen. Hierdoor kunnen de modellen steeds verfijnd en meer accuraat gemaakt worden zodat we in de toekomst nauwkeurigere voorspellingen kunnen doen.