Η βιοδιάσπαση είναι η διαδικασία μέσω της οποίας οι μικροοργανισμοί (βακτήρια, μύκητες και φύκη) διασπούν τα οργανικά υλικά σε μικρότερα, απλούστερα μέρη. Η οργανική ύλη παρέχει στα βακτήρια ενέργεια και δομικά στοιχεία που θα χρησιμοποιηθούν για τον πολλαπλασιασμό τους. Όταν ολοκληρωθεί η βιοδιάσπαση, τα τελικά προϊόντα είναι κυρίως διοξείδιο του άνθρακα και νερό.

Όλα τα απορρυπαντικά μας βιοδιασπώνται εύκολα και συμμορφώνονται με τις Οδηγίες περί Βιοδιασπασιμότητας των Απορρυπαντικών της ΕΟΚ και το νέο Ευρωπαϊκό Κανονισμό περί Απορρυπαντικών υπ’ αρ. 648/2004.

Στη διάρκεια της ημέρας, πολλοί άνθρωποι σε όλον τον κόσμο χρησιμοποιήσουν κάποιο από τα προϊόντα μας. Μπορεί να πλένετε τα δόντια σας με την οδοντόκρεμα Crest, να λούζεστε με το σαμπουάν Pantene, να πλένετε τα ρούχα σας με το απορρυπαντικό Ariel ή να πλένετε τα πιάτα με το υγρό πιάτων Fairy. Αφού χρησιμοποιήσετε καθένα από αυτά τα προϊόντα, το νερό που χρησιμοποιήσατε εξαφανίζεται στην αποχέτευση. Πού πηγαίνουν όμως οι χημικές ουσίες; Καταλήγουν στο περιβάλλον; Στον ωκεανό; Θα υπάρχουν ακόμα και μετά από μία ή δύο εβδομάδες; Μήπως εισέρχονται στην τροφική αλυσίδα; Ανησυχεί κανείς γι’ αυτές τις ερωτήσεις;

Αν καθήσουμε και το σκεφτούμε, μας έρχονται στο νου πολλές ερωτήσεις σχετικά με τα προϊόντα της P&G που χρησιμοποιούμε και το πού πηγαίνουν αφού τα χρησιμοποιήσουμε. Όταν αναφερόμαστε σε αυτά, λέμε ότι μελετούμε τον ‘κύκλο ζωής των συστατικών’. Οι βασικές ερωτήσεις στις οποίες προσπαθούν να απαντήσουν οι επιστήμονες είναι:

• Πού καταλήγει το προϊόν;
• Τι ποσοστό του προϊόντος φθάνει εκεί;
• Πόσο διάστημα παραμένει εκεί;
• Τι του συμβαίνει όσο είναι εκεί;

Πολλά καταναλωτικά προϊόντα ξεπλένονται και καταλήγουν στην αποχέτευση μετά τη χρήση. Τα προϊόντα αυτά και τα συστατικά τους ταξιδεύουν μέσα από τους υπονόμους και καταλήγουν στο τοπικό κέντρο επεξεργασίας λυμάτων, όπου υφίστανται διάφορες διεργασίες. Ακόμα και μετά την επεξεργασία, ορισμένα από τα συστατικά ενός προϊόντος μπορούν να φτάσουν στο περιβάλλον.

Για να μελετήσουμε την πορεία ενός συστατικού, συνήθως ξεκινάμε με ηλεκτρονικά εργαλεία, προκειμένου να προβλέψουμε τις χημικές του ιδιότητες. Οι πληροφορίες αυτές συνδυάζονται με αποτελέσματα μετρήσεων και με την ποσότητα του συστατικού που χρησιμοποιήθηκε. Στη συνέχεια, ένα πρόγραμμα υπολογιστή προβλέπει τις συγκεντρώσεις των συστατικών μας σε κάθε περιβάλλον: έδαφος, νερό, υπόγεια ύδατα, ιζήματα και ατμόσφαιρα.

Για να διασφαλίσουμε ότι αυτά τα μοντέλα είναι ακριβή, χρησιμοποιούμε μελέτες παρακολούθησης για να επαληθεύσουμε τις προβλέψεις που έγιναν μέσω των μοντέλων, έτσι ώστε να μπορούμε να τα χρησιμοποιήσουμε με περισσότερη εμπιστοσύνη για μελλοντικές προβλέψεις.